The Kooks in den AB

Hnnnn? Waarom gaat gij naar the Kooks? Of moet ik de 'Kieks' zeggen zoals die zanger doet? Wel, ik kwam dus eens thuis van't werk, een beetje zwaar vermoeid, toen plots een vriend/muziekfanaat/bassist/drummer/ukenthemwel mij opbelde om te zeggen dat hij twee gratis tickets voor de Kooks had voor diezelfde avond, meer bepaald voor meteen, right away, immédiatement.

Dus dacht ik, wie zijn die Kooks ook al weer? Ah ja die komen vaak op de radio, maar met welk lieke of liekes? Anyway, ik moest voortmaken want ze gingen over een half uur beginnen. Dus spoeide ik mij naar den AB, waar bleek dat we ons moesten voordoen als Chantal en Eufrasie (twee andere namen hier, maar ik weet ni meer welke) om dus binnen te geraken. Maar dat bleek geen probleem, ons kent ons in den AB.

Eenmaal binnen hadden we blijkbaar het voorprogramma al gemist, maar zagen we de Kooks just opkomen. Mijn eerste indruk was dat die zanger waarschijnlijk grootste onderscheiding heeft gehaald in de how-to-become-a-vintage-classic-junky-wannabe-rockstar studierichting op de preparation-for-music-university-summerschool. En zijn medemuzikanten moeten nr. 2, 3 en 4 van de klas geweest zijn.

Niet iedereen leek echter over mijn zintuig voor zulks-een-dinges te beschikken. Ik van mijn kant bleek dan weer niet te beschikken over een geschikte keel, toonhoogte en volume om deze muzikanten gepast te begroeten.

Maar goed, toen ze begonnen te spelen bleek het nog wel mee te vallen. Ze begonnen met wa accoustisch gejengel, waarbij de zanger zijn voeten zo ver mogelijk uiteen zette terwijl hij zijn knieën zo hard mogelijk tegeneen perste, beeld u hier een achteruit gestoken kont bij in om het plaatje compleet te maken (een houding waaruit hij die avond niet meer verlost is geraakt).

De sound was over't algemeen wel ok. Behalve dat de drums te zwaar waren volgens mijn drummer-gezelschap. Goeie muziek om wat met uw kop te wakken (de gecensuurde light-variant van headbangen). Liekes waren dus ok, maar misten soms wa rauwe kantjes en gore randjes.

De hits vielen tegen. Zo van, ah ja zijn dát de Kooks, damn. Veeleer het slachtoffer van overenthusiaste radio-dj's die hun grijze-haren-frustratie proberen te minimaliseren door hun plaatjes dezelfde kleur te draaien. (Hoe vaak passen de vijf laatste hits in één dag?).

De Kooks dus. We zijn uiteindelijk vóór het einde aan de bar beland. Al bij al toch een gezellige avond, geen waste of free tickets, maar verder niet meer geld waard, tenzij u uw tienerdochter hét concert en dé schorre keel van haar leven wilt kado doen.