Muzikantendag 25/11/2006

Deze zaterdag was het zover; de zesde editie van de Muzikantendag was aangebroken. Met als enig doel Doug Wimbish's (Living Colour) bas kliniek mee te maken begaf ik me naar de AB te Brussel. Ter plaatse aangekomen kon ik mijn enthousiasme niet bedwingen om op een Fender Jazz Bass een paar funky licks te spelen. Na deze muzikaal intermezzo ging ik een tourtje doen in de andere zalen om te zien wat er te leren viel.

Apple bood de mogelijheid om te leren werken met haar muzikale software. In het programma stond er dat de cursus Garagband zo'n 30 minuten zou duren. De waarheid was wel anders. Punt is dat ik me kei hard heb verveeld en niet veel heb bijgeleerd. In het verlengde van de cursus was er een wedstrijd om een liedje te remixen met een bepaald aantal samples. Daar ik al een Ipod had heb ik niet deelgenomen.......not!

De workshop heeft me wel iets bijgebracht over home studio's. Een afficionado die meer kennis had over Mac technologie wijde me in de wereld der Firewire Interfaces en compressors. Dit deed hij aan de hand van de toepasselijke grafiekjes. Groot was echter mijn ontgoocheling toen hij Line 6 als brol classifiseerde. Mijn oren zullen dit eens moeten checken.

Terug in de Agora van den AB moest de Jazz Bass er weer in geloven. Het spelen werd echter bemoeilijkt omdat ik de lage frequenties niet meer zo goed kon horen. Dit komt ervan als een DJ set in dezelfde ruimte aan het spelen is. Om de tijd te verdrijven pakte ik dan maar een gitaar. Mijn inspiratie viel echter in het niet omdat ik geen plectrum had.

16:30 Doug Wimbish time. Mijn maag begon te knagen. Niet dat ik nerveus was maar ik had sinds tien uur s'morgens niets gegeten. Wat me opviel bij de bas kliniek was dat Doug zijn apparatuur zelf opstelde. Dit is vrij onverwachts voor iemand die een van de grootste bassisten op deze aardbol is. Madonna en the Mick Jagger & The Rolling Stones mogen dan geen referentie zijn op het vlak van muzikale muziek...ze hebben een zekere faam opgestreken.

De kliniek zelf was wat onverwachts. Met behulp van een Powerbook en een Ipod schootelde de bassist ons een mengelkroes van geluiden voor. De twee eerste nummers die hij bracht waren volluit ENORM LUID. Ik was blij toen de artiest zelf erop wees dat we best onze oren nog konden gebruiken om onze eigen muziek te spelen. De rest van concert bleef verbazen. Zo ging hij van een rock sound naar funk in een handomdraai, .speelde zijn bas met de tanden maar stak die jammer genoeg niet in de fik. Het hoogtepunt van de gig was zijn scheurende solo's met de Whammy. Als gear freak kon ik het niet laten om hem te vragen waarmee hij die lead gitaar sounds haalde. Wel die gast nam echt de tijd om het uit te leggen. Dat is iets anders dan een Alanis die over protected is.

Demopoll was de afsluiter van mijn Muzikantendag. De bedoeling was om demo's van perfecte onbekenden in het publiek te beluisteren waarna professionals hun oordeel velden over de kwaliteit van de stukken. Veel originele stukken waren er niet maar de kwaliteit van de opnames waren niet mis. Grappig was wel dat een van de insiders in het milieu (we zullen hem Luc noemen) een groepje de grond in boorde met kritiek. Hij had het over muziek maken met een casio keyboard. Dat de groep franstalig was maakte zijn kritiek wat verdachts. Mijn mening over het liedje zelf is dat het niet echt om te headbangen was. Het had meer iets van "It's a small world after all". De tekst was ook wat onnozel maar het had wel iets.

Half doof kwam ik thuis aan, pakte mijn gitaar en deed een studie op toonladders die ik in de muziekles gezien had. Volgend jaar is het al beslist; ik ga weer naar de Muzikantendag met een eigen demo.

Salukes

David