Review: 20/02/08 Babyshambles @ AB
Eindelijk was het dan zover. De sinds kort niet meer bekendste (al dan niet afgekickte) druggie van de UK is zowaar in de uitverkochte AB geraakt. En hij was exact 1 maand en 1 uur te laat!
Hip hip hoera!
En plezant dat het was! Het begon wat aarzelend met carry on up the morning, maar het ging al veel beter met redelijk tot zeer goede versies van Blinding ep songs als Sedative, I wish, The Blinding en zowaar beg, steal or borrow. Vervolgens barstte het echt los met Killamangiro dat een verzameling songs van debuut cd Down in Albion zoals Pipedown, Albion en back from the dead inluidde. Die songs zaten er vlak op. Natuurlijk werd er ook een hoop van de nieuwe (Shotters Nation) doorgedraaid, waarvan eigenlijk enkel You talk echt kon bekoren. Maar goed, dat lag dan eerder aan de songs dan aan de performance. Pete is as clean as he gets, zingt zowaar het grootste deel van de tijd in de micro, vindt de kracht om over het podium te dollen en is zelfs deftig aangekleed (in tegenstelling tot de schrikwekkende beelden waar hij tijdens interviews meer op een stonede jack sparrow lijkt dan op zichzelf). Dat is dan ook het belangrijkste want sinds het vertrek van legendarische drummster en gitarist Gemma Clarke en Patrick Walden is het eerder Peter Doherty & band dan echt nog Babyshambles. Kortom, het moet dus echt wel van Der Pete komen. Maar als die laatste er staat: voor mij geen probleem.
Verder was het verdomd lang wachten op de bisnummers, die gelukkig wel geweldig waren. Libertines song What katie did, I Wish (denk ik?) en afsluiter fuck forever waren ronduit geweldig.
Na het concert is er naar verluid nog een horde fans getrakteerd op 2 acoustische songs aan de bus. We hebben dit niet gezien, maar het is te vinden op youtube, waar je het grappige franse accent van de meezingende fans kan horen.
Commentaren in de pers waren negatief en hadden het over 'even schabauwelijk als vals'. Maar zijn dat niet nét die kranten die de 2e plaat van de libertines - waar ze nu hypocriet naar verwijzen als het glorieus verleden - 'slordig en onafgewerkt' noemden en die shotters nation zoveel beter vonden dan de fantastische debuutplaat Down in Albion? Babyshambles is manie, en als je er alle chaos uithaalt is het niet meer Babyshambles, en blijft er dus niets meer van over. Maar dat is mijn mening natuurlijk.
Anyway, I say it was fun, and that's how it should be!
Hierbij tot slot nog videootjes van Sedative en fuck forever.
Hip hip hoera!
En plezant dat het was! Het begon wat aarzelend met carry on up the morning, maar het ging al veel beter met redelijk tot zeer goede versies van Blinding ep songs als Sedative, I wish, The Blinding en zowaar beg, steal or borrow. Vervolgens barstte het echt los met Killamangiro dat een verzameling songs van debuut cd Down in Albion zoals Pipedown, Albion en back from the dead inluidde. Die songs zaten er vlak op. Natuurlijk werd er ook een hoop van de nieuwe (Shotters Nation) doorgedraaid, waarvan eigenlijk enkel You talk echt kon bekoren. Maar goed, dat lag dan eerder aan de songs dan aan de performance. Pete is as clean as he gets, zingt zowaar het grootste deel van de tijd in de micro, vindt de kracht om over het podium te dollen en is zelfs deftig aangekleed (in tegenstelling tot de schrikwekkende beelden waar hij tijdens interviews meer op een stonede jack sparrow lijkt dan op zichzelf). Dat is dan ook het belangrijkste want sinds het vertrek van legendarische drummster en gitarist Gemma Clarke en Patrick Walden is het eerder Peter Doherty & band dan echt nog Babyshambles. Kortom, het moet dus echt wel van Der Pete komen. Maar als die laatste er staat: voor mij geen probleem.
Verder was het verdomd lang wachten op de bisnummers, die gelukkig wel geweldig waren. Libertines song What katie did, I Wish (denk ik?) en afsluiter fuck forever waren ronduit geweldig.
Na het concert is er naar verluid nog een horde fans getrakteerd op 2 acoustische songs aan de bus. We hebben dit niet gezien, maar het is te vinden op youtube, waar je het grappige franse accent van de meezingende fans kan horen.
Commentaren in de pers waren negatief en hadden het over 'even schabauwelijk als vals'. Maar zijn dat niet nét die kranten die de 2e plaat van de libertines - waar ze nu hypocriet naar verwijzen als het glorieus verleden - 'slordig en onafgewerkt' noemden en die shotters nation zoveel beter vonden dan de fantastische debuutplaat Down in Albion? Babyshambles is manie, en als je er alle chaos uithaalt is het niet meer Babyshambles, en blijft er dus niets meer van over. Maar dat is mijn mening natuurlijk.
Anyway, I say it was fun, and that's how it should be!
Hierbij tot slot nog videootjes van Sedative en fuck forever.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten